Expression of an inner world

 vnGraag wil ik je laten kennismaken met de prachtige kortfilm ‘Ama’ van Julie Gaultier. Nog niet zo lang geleden ontdekte ik deze film via de filmkeuze van David Van Reybrouck in het programma ‘Alleen Elvis blijft bestaan’.  Zowat alles in deze film heeft mijn innerlijke wereld diep geraakt. 

                                                                              Ademhaling, muziek en Kunst

De film is tot stand gekomen uit levenservaringen en emoties van de danseres waarin ze zonder woorden haar verhaal vertelt.  Intuïtief, ademloos en expressief.

​Kunst, ademhaling en muziek gaan hier in symbiose op.  Prachtig om te zien en naar te luisteren. (muziek is van Ezio Bosso - in your black eyes).
Via deze film geeft Julie Gaultier aan eenieder van ons de ruimte om zelf onze interpretatie van ons eigen verhaal met emoties te zien.  Iets wat ook telkens terugkomt, bij een rustige en zachte ademhaling.

De klachten die we hebben, ten gevolge van onze ontregelde adempatronen hebben steeds een diepere betekenis en gaan terug naar vaak onverwerkte emoties.
​Zonder woorden,  door dans, muziek en met gemak ademloos te zijn gaat ze naar de kern van haar innerlijke zelve.  Ze koos ervoor dit onder water te doen, omdat onder water alles vertraagt, er niet gesproken kan worden, zwaartekracht niet bestaat en alles ruimte is.     

Een mooie quote uit haar Tedx Talk Inspiration in the absence of breath
"Unfortunately, we live in a society where we are afraid of void. We want to fill up that void, always, with words, with knowledge, with objects, with work, with projects. But we forget that void is also space. And we need that space. We need that space to think about what's essential in life. We need that space for magic. We need that space for dreams.".

                                                   En vandaaruit kom je terug bij de kern, je ademhaling.

Samen met haar crew mocht ze deze film opnemen in het diepste zwembad van Europa, in het noorden van Italië. Tijdens de opnames, maakte ze tot wel 50 keer per dag die diepe duik om haar choreografie te doen en dit telkens zonder adem, met voldoende zuurstof in haar lijf om nog te kunnen dansen en helder te blijven. 
Voor mij:    a d e m b e n e m e n d!

Ik denk dat we veel van haar kunnen leren.  Blij en dankbaar haar op deze manier te leren kennen.